Þá er landsmótinu lokið og við erum komin í tveggja ára pásu, sem er frekar vel þegið. Ég held að flestir hafi fengið að finna fyrir því hversu mikið álag það er að hafa landsmót tvö ár í röð. Undirbúningurinn að kynbótasýningum er auðvitað sá sami á hverju ári en svo þegar hesturinn er kominn í viðunandi dóm er ekki eins og þú getir hætt að þjálfa hann því hann á jú að koma fram á Landsmóti aftur eftir örfáar vikur og helst auðvitað gera meira en að standa við sitt. Þannig að heilu dagarnir fara í að sýna örfá hross á kynbótasýningu með það andlega álag sem því fylgir, svo þegar við komum heim bíður auðvitað meirihlutinn af dagsverkinu og þá er bara unnið eins og þarf fram á nótt. Svo byrjar allt það sama næsta morgun, gaman já en mjög erfitt.

Landsmótið í Reykjavík var frábært, allt virtist vera vel skipulagt, það var gott að vera keppandi og sýnandi á þessu móti, snilld hvað það var stutt á milli hesthúsa og valla og auðvelt að komast í mat, allt frá heimilisfæði í skyndibitafæði. Kynbótavöllurinn var frábær og ég held að það hljóti að komast að því að til framtíðar að það verði allir vellir með snúningshringi á endunum, miklu auðveldara og sanngjarnara fyrir hesta og knapa, enda kemur eðlilegur og endanlegur endir á hverja bunu. Eini svarti bletturinn á mótinu var hversu sleipur hringvöllurinn varð þegar hann blotnaði og alveg merkilegt að það skuli ekki hafa orðið fleiri en tvö óhöpp.

 Auðvitað setti veðrið sinn svip á mótið enda lék bliðan við okkur nánast alla daga en mótið var samt mjög vel skipulagt, hafið þökk fyrir.

Okkur gekk að mestu leiti mjög vel á mótinu enda fengum við fimm verðlaun á kynbótaflokkunum og svo var það auðvitað hann Álfur okkar sem fékk heiðursverðlaun fyrir afkvæmi og fyrsta sætið, ss fékk hann Sleipnisbikarinn. Við Christina vorum búnar að skipulegga þá sýningu vel, hestaval og klæðnað enda ekki á hverjum degi sem maður upplifir þetta. Okkur til aðstoðar fengum við hestakonuna og stílistann Rúnu Einarsdóttir, en hún sá um klæðnaðinn, enda mikil smekk kona. Bindi og klútar voru sérsaumuð, fallega skreyttar rósir í barminum og dýrindis demantaennisólar sérpantaðar frá Þýskalandi. Eins gott að sólin skein á okkur, svo glampaði á ennisólunum.

Eitthvað misfórst hjá okkur myndatakan á Álfssýningunni þannig að ef þið eigið skemmtilegar myndir af þeirri sýningu eru þær vel þegar.

Christina og Álfur frá Selfossi og Olil á Vestu frá Hellubæ, myndir: Páll Imsland, Matilde Böeg og Martina Gates